Τέλος Νοεμβρίου του 2009 ο Παναιτωλικός ανέλαβε μια πρωτοβουλία που δεν είχε προηγούμενο στα χρονικά της ΕΠΣ Αιτωλοακαρνανίας. Διαπιστώνοντας την τραγική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το ποδόσφαιρό μας από τις αδυναμίες της τότε διοίκησης, κάλεσε τα Σωματεία σε Ημερίδα που είχε στόχο να αναδείξει τα προβλήματα, αλλά κυρίως να αναζητηθούν τρόποι αλλαγής της πορείας που είχε πάρει το ποδόσφαιρό μας.
Στην εισήγηση της ημερίδας μεταξύ άλλων τονίζονταν: «Έχοντας αφουγκραστεί την αγωνία των ανθρώπων του Αιτωλοακαρνάνικου ποδοσφαίρου, θεωρούμε ότι αποτελεί πρόκληση για όλους μας η ανάληψη αυτών των πρωτοβουλιών για την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, ισότιμης συνεργασίας, στήριξης και αλληλοβοήθειας, έτσι ώστε να μπει το ποδόσφαιρό μας σε τροχιά ανάκαμψης και να δημιουργηθούν προοπτικές ανάπτυξής του».
Ο Παναιτωλικός εκείνο το διάστημα προετοίμαζε το έδαφος (εγκαταστάσεις, οργάνωση, αγωνιστικό τμήμα κ.α.) για να φτάσει ο ίδιος ψηλά υλοποιώντας συγκεκριμένο σχεδιασμό. Το έπραξε και την τελευταία δεκαετία ανήκει σταθερά στο κλαμπ των κορυφαίων ομάδων της χώρας.
Η αγωνία που εξέφραζε εκείνη την εποχή ήταν γιατί διέβλεπε ότι αυτή η πορεία του από την μετριότητα στην κορυφή, μπορούσε εύκολα να συμπαρασύρει και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Με αντίστοιχο και παράλληλο σχεδιασμό του.
Η ημερίδα εκείνη φιλοδοξούσε να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για να ενωθούν οι φωνές απόγνωσης και θα εκφραστεί έτσι αυτή η κοινή ανησυχία. Επί χρόνια όλοι περίμεναν μάταια, τη διοίκηση της ΕΠΣ η οποία υποτίθεται ότι έχει την ευθύνη της σωστής λειτουργίας, του εντοπισμού των προβλημάτων και –κυρίως- την ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπισή τους, να μην κάνουν το παραμικρό. Ουσιαστικά να είναι απόντες από τον χώρο που «υπηρετούσαν».
Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του Παναιτωλικού ήταν εντυπωσιακή. Ήταν εκεί όλα τα Σωματεία της ΕΠΣ και συμφώνησαν να αντιδράσουν. Και όντως έγιναν πολλά, αλλά κάποιοι στη συνέχεια έβαλαν ξανά «φρένο» για δικούς τους, ιδιοτελείς λόγους.
Ας θυμηθούμε το πλαίσιο που κατέγραφε τα δεδομένα της εποχής και έθετε ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση:
– Προφανώς η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων του νομού μας, δεν έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει πρόβλημα. Θεωρεί ότι «όλα βαίνουν καλώς» και η Αιτωλοακαρνανία δικαιούται αυτό που έχει σήμερα. Γιατί, αν το έχει αντιληφθεί και δεν κάνει τίποτα, τότε και ανίκανη είναι και επικίνδυνη.
– Ποιος θα φέρει στην επιφάνεια το θέμα των απαράδεκτων γηπεδικών εγκαταστάσεων και «θα κινήσει γη και ουρανό» για να καταδείξει και στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην κεντρική εξουσία τις ευθύνες τους, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Ποιος θα εκπονήσει πρόγραμμα κοινής δράσης των σωματείων τα οποία θα ενισχύσει έστω κατ’ ελάχιστο τα πενιχρά οικονομικά τους, με την εξασφάλιση χορηγιών και προμηθειών υλικού που θα βοηθήσουν τη βιωσιμότητά τους, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Ποιος θα φροντίσει για την επιμόρφωση όλων των στελεχών της ποδοσφαιρικής μας κοινότητας (παράγοντες, προπονητές, γυμναστές, ποδοσφαιριστές, φίλαθλοι, γονείς κ.α.) για να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Ποιος θα οργανώσει τον τομέα των υποδομών με συγκεκριμένο πλάνο εντοπισμού, ανάδειξης και αξιοποίησης των ταλέντων, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Ποιος θα λάβει μέτρα αναβάθμισης των πρωταθλημάτων τα οποία θα είναι ανταγωνιστικά, θα επαναφέρουν το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων και των φιλάθλων και θα ανταποκρίνονται στη πραγματική δυναμική του ποδοσφαίρου στην περιοχή μας, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Ποιος θα πάρει δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα του νομού, αντί της ατιμωρησίας η οποία οδηγεί σε υπόθαλψη των φαινομένων αυτών, αν δεν το κάνει η ΕΠΣΝΑ; Γιατί δεν το κάνει;
– Και επιτέλους. Αφού δεν κάνει τίποτα από τα παραπάνω (και πολλά ακόμα που απορρέουν από το ρόλο της) ας μας γνωστοποιήσει με τι ακριβώς ασχολείται.
Η πρωτοβουλία του Παναιτωλικού δεν έρχεται να υποκαταστήσει τη λειτουργία της ΕΠΣΝΑ. Σαφώς εντοπίζει και αναδεικνύει την αδυναμία και ανικανότητα της διοίκησης της Ένωσης να ανταπεξέλθει στο θεσμικό της ρόλο, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει μέσω των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνει, είναι να δώσει την ευκαιρία σε όλα τα Σωματεία να εκφράσουν την ανησυχία και τον προβληματισμό τους και μέσα από κοινή δράση να αλλάξουν τα αρνητικά δεδομένα.
Οι στόχοι της προσπάθειάς μας είναι δεδομένοι και συγκεκριμένοι. Μέσα από τον διάλογο που αρχίζει με όλους τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου να καταστεί δυνατή για πρώτη φορά:
– Η κατάθεση κοινών και τεκμηριωμένων προτάσεων απέναντι στα θεσμικά όργανα.
– Να επιτευχθεί η επιμόρφωση που θα δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να γίνουμε καλύτεροι στον τομέα που ο καθένας υπηρετεί.
– Να αξιοποιηθεί μέσα από τη συνεργασία το ποδοσφαιρικό ταλέντο που υπάρχει διάχυτο στον νομό μας
Και η εισήγηση προς τους συμμετέχοντες κατέληγε:
– Να μην διατηρούμε χαμηλά τον πήχη για να μπορούν να επιβιώνουν οι ανεπαρκείς, απομακρύνοντας από το ποδόσφαιρό μας εκείνους που έχουν δυνατότητες προσφοράς, αλλά αρνούνται να συμμετάσχουν στη μετριότητα του σήμερα.
Δεκατρία χρόνια μετά ας αναρωτηθούμε τι έχει βελτιωθεί σε σχέση με την κατάσταση που υπήρχε το 2009; Αν εξαιρέσουμε το θέμα των γηπέδων για το οποίο η Τοπική Αυτοδιοίκηση όντως ανταποκρίθηκε στις προτάσεις μας και υπήρξε βελτίωση. Μετά την παρουσία των εκπροσώπων της στην θεματική ημερίδα για τα γήπεδα, που έγινε τον Σεπτέμβριο του 2010 στο Παπαστράτειο.
Το φθινόπωρο του 2022 -δυστυχώς- αναπολούμε πολλά από εκείνα που μας φάνταζαν λίγα το 2009!!! Χάθηκαν κι αυτά. Τα σωματεία μειώθηκαν δραματικά, η νεολαία δεν μπορεί να βρει διέξοδο στο ποδόσφαιρο που δεν έχει διοργανώσεις για τις ηλικίες της. Για ποιότητα ποδοσφαίρου, ανταγωνισμό, ενδιαφέρον, ούτε λόγος. Μαρασμός!
Και όπως λέγαμε πριν 13 χρόνια διατηρείται χαμηλά ο πήχης για να μπορούν να επιβιώνουν οι ανεπαρκείς…
Πηγή: Yellow Power Παναιτωλικός, Τεύχος 3, 2022-2023